NIEUW BUINEN – Woningcorporatie Lefier is vorige week begonnen aan de verduurzaming en verbouwing van woningen in de Chrysantstraat, Primulastraat en de Akelei in Nieuw Buinen. Bewoners van de Chrysantstraat luiden nu de noodklok. Al een week lang kunnen zij niet fatsoenlijk naar het toilet of zichzelf douchen.

Vorige week dinsdag begonnen de werkzaamheden in het huis van Tom Hebels. ‘Ze gingen aan het begin vlot te werk. De keuken, badkamer en toilet waren binnen no-time gestript. Van tevoren werd aangegeven dat het een paar dagen zou duren voor de nieuwe keuken geplaatst zou worden. Dan denk ik aan 2 á 3 dagen en niet aan een week of meer.’ Buurvrouw Ellen van Lannoy moest zelfs 14 dagen wachten. Hebels en zijn buren wisten dat ze overlast zouden kunnen hebben door de werkzaamheden. ‘Dat is ook geen enkel probleem, maar zoals het nu is kan het niet langer.’

Twee weken lang brood eten

Van Lannoy nam meerdere keren contact op met Lefier. ‘Ik gaf in een gesprek met hen aan dat ik twee weken brood heb gegeten omdat ik niet kon koken. Elke dag een magnetronmaaltijd dat kan ik niet betalen. Het enige wat de projectleider van Lefier zei was dat het mijn eigen schuld was.’ Lefier bood namelijk aan dat het gasfornuis elke dag wel teruggeplaatst kon worden. ‘Maar in die stoffige bende wil je toch niet koken?’ Hetzelfde aanbod kregen Hebels en zijn vrouw, maar ook zij zagen het niet zitten om midden in het stof hun maaltijden te bereiden.

Geen douche en toilet

Hebels heeft inmiddels al een week geen beschikking over een douche of toilet. ‘Terwijl Lefier had beloofd aan ons om noodunits neer te zetten, maar die zijn er helemaal niet,’ zo vertelt een duidelijk gefrustreerde Hebels. Het enige waar ze gebruik van kunnen maken is de dixi van de werklui aan het einde van de straat.  ‘Ze hebben ons de keuze gegeven voor een potti of het terugplaatsen van ons oude toilet.’ Hebels koos voor dat laatste. ‘Maar die oude toiletpot is nergens aan bevestigt dus het beweegt alle kanten op.’ Het wegspoelen moeten Hebels en zijn buren doen met een emmertje water.

Voor het douchen kwam Lefier met een oplossing. ‘Na lang heen en weer bellen boden ze aan dat we ons konden douchen in een wisselwoning. Toen we daar kwamen was het net een zwijnenstal. Daar durf je je zelf niet eens te douchen.’ Hebels nam opnieuw contact op met Lefier. Ze gaven aan dat hij dan kon aanbellen bij buren in de buurt om zich te douchen. ‘Maar ik ben ’s avonds vaak pas rond 23 uur thuis. Dan bel je niet meer aan bij je buren.’

Hoe zit het precies?

De ontwikkelingen beginnen zeven jaar geleden als Lefier aangeeft de woningen te willen vernieuwen of te slopen om dan nieuwe woningen neer te zetten. De bewoners zitten lang in onzekerheid of hun woning wel blijft staan en investeren daardoor niet in hun woning. Uiteindelijk komen ze er achter dat Lefier hun blokje woningen is vergeten. Drie jaar geleden trekt Monique Koeman aan de bel. Sindsdien zijn er gesprekken gaande om te renoveren. Die renovatie is nu begonnen en moet in mei van dit jaar zijn afgerond.

Zorgen om kinderen

Voor Monique Koeman is het niet alleen problematisch dat alles zo lang duurt. Ze maakt zich vooral zorgen om haar twee kinderen. ‘De jongste van vier is autistisch en heeft last van angstaanvallen. Dit is allemaal niet bevorderlijk. Omdat we onze zolder leeg moesten halen staat het opgeslagen in de slaapkamers want er was geen mogelijkheid voor een opslag of een container. Daardoor staat het bed van de jongste recht omhoog en slaapt hij al twee weken noodgedwongen bij mij in bed.’

Ook Hebels en zijn vrouw maken zich zorgen om hun dochter. ‘Ze heeft op dit moment toetsweek, maar ze kan nergens rustig zitten leren. Ze is van de week maar noodgedwongen in een koffietentje gaan zitten, maar ideaal is het niet.’

Beloftes niet nagekomen

Lefier had de bewoners ook belooft verwarming te plaatsen in de badkamer, maar volgens Hebels, Van Lannoy en Koeman komt die er nu niet. Ook wilde Hebels een vergoeding voor de aanschaf van het sauzen of behangen van zijn muren na afloop van de werkzaamheden, maar ook dat was niet mogelijk. ‘Maar het staat gewoon in ons contract dat we daar recht op hebben.’

Daarnaast wilde Hebels graag extra tegels laten plaatsen in zowel het toilet als in de keuken. ‘Dit was niet mogelijk. Terwijl wij aangaven daar best zelf voor te willen betalen, maar alsnog was het niet mogelijk.’ Lefier is uiteindelijk langs geweest. ‘Ze gaven in dat gesprek aan dat er niks van waar is wat wij zeiden, maar het staat allemaal in ons contract’. Daarnaast zeggen alle buren het. Willen ze verkondigen dat wij allemaal liegen,’ zo vraagt hij zich hardop af. Koeman geeft zelfs aan dat ze twijfelt of ze opnieuw haar handtekening zou zetten. ‘Als ik wist in welke ellende ik terecht zou zijn gekomen had ik dat waarschijnlijk niet gedaan.’

Lefier laat in een reactie weten dat een label A-renovatie een ingrijpende en kostbare manier om woningen op te knappen waar de huurders van profiteren. ‘zij krijgen een comfortabele en vooral duurzame woning terug, met een lage energierekening,’ zo vertelt woordvoerder Gijs Bosman van Lefier.

 

Ook heeft Lefier de bewoners meerdere malen een verblijfswoning aangeboden waardoor mensen ook dagelijks kunnen douchen en gebruik maken van het toilet. ‘We hebben meerdere woningen volledig ingericht in de wijk. De keuze om hier al dan niet gebruik van te maken is aan de bewoners zelf en is hen na het bekendmaken van hun klachten nogmaals aangeboden.’ Over de klacht dat die woning niet schoon zou zijn laat Lefier weten dit niet te herkennen. ‘We hebben de aannemer en de huurdersvereniging gevraagd om een kijkje te nemen. Zij gaven beiden aan dat de woning schoon was. Mocht dit niet zo zijn zouden wij hem schoon gemaakt hebben.’

 

Over het gebruik van de keuken en het toilet zegt Lefier dat dit dagelijks mogelijk is. ‘Bewoners hebben tijdens de werkzaamheden de keuze uit drie opties: het oude toilet tijdelijk terugplaatsen, maar dan inderdaad losstaand en doorspoelen met emmer, een zogenaamd cactustoilet of dus een gebruik van een verblijfswoning.’ Ook kunnen de bewoners dagelijks koken. ‘Volgens onze aannemer en opzichter is er inderdaad sprake van stof wat vrijkomt bij de werkzaamheden maar is het zeker voldoende schoon om eten te kunnen bereiden in de keuken.’

 

Verder geeft Lefier nog aan dat verwarming in de badkamer niet in de planning is meegenomen. Dit blijkt wel uit papieren die in handen zijn van de redactie. Daarnaast geeft Lefier aan dat iedere bewoner wel recht heeft voor een vergoeding van overlast en voor eventuele kosten van herstel. ‘De vergoedingen waar huurders recht op hebben worden conform ons statuut aan de huurder uitgekeerd zoals vermeld op het huurcontract.’

Bij Koeman en Van Lannoy zitten de eerste werkzaamheden er inmiddels op. Het enige waar Koeman nu nog mee zit is haar vlizotrap. ‘Daar hebben ze een stuk vanaf gehaald. Daardoor staat hij nu bijna loodrecht naar boven. Hoe kan ik nou die zware dozen weer naar zolder brengen? Je hebt het gevoel dat je achterover valt.’ Volgens Lefier voldoet de trap echter aan de normen.

Lof voor werklui

Voor de werklui hebben de bewoners niets anders dan lof. ‘Zij proberen echt met je mee te denken, maar ze mogen gewoon niks meer dan dat in hun contract staat,’ zo zeggen ze alle drie. Koeman: ‘We hebben ze zelfs vlaai gebracht. Zij vroegen zich af waarom, maar zij doen ook niet meer dan hun best. Meer kunnen we niet van ze vragen.’ Hebels heeft het gevoel dat alles gedaan moest worden voor de allerlaagste kosten. ‘Alles voor de eigen portemonnee, maar denken aan de bewoners doen ze niet.’

De bewoners zijn voorlopig nog niet uit de ellende want halverwege maart begint Lefier met een tweede ronde verbouwingen. ‘Dan gaan ze onze kozijnen aanpakken. Daarom maak ik nu al geen melding meer van een barst in mijn ruit. We krijgen dan namelijk nieuwe. Dat is misschien nog wel het ergste. Wij denken voortdurend met hen mee, maar zij niet met ons,’ zo besluit Koeman.